Dag 4: Start VBK & klussen

Beklagenswaardige thuisblijvers,

Zo rustig als de zondag begon, zo gespannen eindigde hij. Voor het eerst deze reis brandde het kampvuur en daarbij speelden we Weerwolven. Daarbij liepen de gemoederen soms behoorlijk op. Voor Anne-Marte was het het allerspannendst: niet omdat ze weerwolf was, maar omdat zij nodig naar de wc moest en steeds maar niet uit het spel werd gestemd. Wie dacht dat hij daarna rustig naar bed kon, had het mis. Rond bedtijd staken buren vuurwerk af en als klap op de vuurpijl kwam Samson, de hond van ds. Visky, bij ons naar binnen. Nu is Samson niet bepaald een schoothondje, dus de leiding was een dik kwartier in de weer om hem buiten te krijgen en te houden. Toen was het twaalf uur en was Gerrieke ineens jarig. Om dat te vieren hadden Timo, Mark, Niels en Henk-Jan bedacht dat het leuk was om haar ’s nachts te gaan verrassen met een felicitatie. Hiervoor hadden ze echter een half uur nodig om de het plan door te spreken voor de deur van de vrouwenkamer, waardoor alle meiden zich goed konden voorbereiden op de tien seconden die de heren uiteindelijk luidruchtig binnen zouden zijn. Voor Bart bood deze gebeurtenis gelegenheid om in het nachtelijk uur zijn leidinggevende capaciteiten te etaleren en de jongens als een speer naar hun kamer te sturen.

De maandagochtend begon al vroeg. Niels droomde dat een insect bij zijn nek probeerde in zijn bloed te komen. Daarop slaakte hij een kreet die het best vergeleken kan worden met het luchtalarm op de eerste maandag van de maand. Of zoals Maran het zei: ‘ik wist niet of het een haan was die kraaide, of een ee(n)khoorn’. Iets later werd ook de rest wakker en was het tijd voor ontbijt. Tijdens het ontbijt gebeurde er helemaal niets, want we waren allemaal nog zo brak als een tak. Daarna gingen we vol goede moed naar onze projecten. Een deel van de groep ging VBK geven in Paléu en Osorhei. Ze behandelden het verhaal van de strijd tussen de Israelieten en de Amalekieten, waarbij Mozes zijn handen omhoog hield. Hierbij mochten de kinderen een wit T-shirt maken met hun naam erop. De opkomst onder de kinderen was goed en ze gingen creatief aan de slag. De allercreatiefste was echter Maran: zij maakte een shirt met de inspirerende tekst ‘Why falling in love when you can fall asleep?’. Een andere groep ging naar de Grannies, oudere vrouwen die speciale hulp krijgen en waar voedselpakketten naar toe moeten worden gebracht.

De klussers hadden vier projecten. Het eerste heet Project Beagle, hier zitten Mark en Alienke en omdat ze hard werken, wordt goed voor ze gezorgd: ze krijgen voortdurend tomaten, stukken watermeloen en geitenkaas toegestopt. Dan Project Julia House, hier moet een grote muur worden geschilderd. Bart stond hierbij ingeschreven, maar hij heeft vooral leiding gegeven. Aan het eind van de middag stuurde hij een selfie met een schone kwast in zijn mond en een geschilderde muur op de achtergrond. Het derde project is Project Deur, hier moet hard geschuurd worden. Tim vond dit zo stoer dat hij per se op de film wilde worden gezet. Dit ging echter niet in één keer goed, met als resultaat een gigantische stofwolk en een afdruk van het schuurapparaat in het beton dat ook door volgende generaties te bewonderen zal zijn. De Hongaarse gastvrouw wilde na dit schuurfeest Tim en Anne-Dirk afstoffen, dit leverde voor Tim echter stof tot klagen op en hij greep dan ook de handdoek uit de handen van de vrouw en maakte zichzelf schoon. Het laatste project was Project Paléu, dit project is er het slechtst aan toe en hier moet zowel geschilderd worden als een vloer worden gelegd. Dit werd vandaag gedaan door Arjan, Timo en Henk-Jan. Dit betekende voor Henk-Jan dat hij het aantal namen van de groep dat hij kende moest verdubbelen.

Tot zover de klussen en de verdere gang van zaken in Roemenië. Hierna volgen nog een aantal korte observaties. Mensen die al eerder met de Roemeniëreis zijn mee geweest, valt het op dat de wegen in Roemenië steeds meer vooruitgaan. Voor buschauffeur Jan is deze vooruitgang niet altijd een verbetering. Met name zebrapaden, spoorwegovergangen en stoplichten zitten nog niet in zijn systeem. Daarnaast zijn we er achter gekomen dat Annelien het meest begeerde apparaat van deze vakantie bij zich heeft. Nadat eerst Jan-Annne al gebruik gemaakt had van dit apparaat, kwam ook Timo vragen om Anneliens föhn, omdat hij zijn schoenen wilde drogen. Annelien ontpopt zich daarnaast ook als basketbaltalent, ze weet de basketring vanuit alle hoeken en standen en zelfs zonder te kijken te vinden. Alianne verdient de Roemeniëganger van het jaar-award, zij heeft vandaag alle T-shirts uitgewassen. Tijdens het schrijven van deze blog zagen wij Tiemen in een wel heel zomerse korte broek langslopen, achteraf bleek dat hij uit zijn broek was gescheurd en dat deze nu is gebruikt om het kampvuur brandende te houden.

Wij zetten nu een punt achter deze blog, voordat er nog meer van dit soort gebeurtenissen plaatsvinden. We blijven niet bezig!
Bedankt voor het lezen en we zien uit naar reacties!

Anne-Dirk, Remco en Arjan