Dag 9: woeste rivieren en een pizza kebab

Dag lieve thuisblijvers,

Vandaag hebben we vooral ontspannen, dus vandaag een wat korter blog.

Zoals we in onze vorige blog al vermeld hadden, hadden we gisteren de bonte avond. De sfeer onder de groep was erg goed en er werden leuke acts opgevoerd. Vele mensen werden uitgebeeld en de meesten herkenden zich hierin, helaas vragen enkelen zich nog steeds af wat dit te betekenen had.
✓ Tussen alle stukjes door droeg Bart voor iedereen gedichtjes voor namens de leiding. Dit viel erg in de smaak.

De avond eindigde met goede gesprekken en zelfs de hond Samson nam hier aan deel. Hoewel Tiemo in het begin van de avond bang was voor de hond besloot hij hem uiteindelijk toch mee te nemen naar zijn kamer, hoewel dit dankzij Bart voor korte duur was, hij werkte Samson namelijk hoogst persoonlijk de deur uit.

Na een niet al te lange nacht zaten we zoals gebruikelijk weer tien minuutjes te laat aan ons ontbijt. Om 9 uur moesten we weer in de bus zitten om te vertrekken richting het raften. Een aantal mensen hadden niet goed verstaan wat we gingen doen, ze dachten namelijk dat we gingen ruften het stonk daarom behoorlijk in de bus.

Wat betreft de rijkunsten van Jan: hier zit progressie in. De eerste spoorwegovergang ging namelijk zonder problemen, bij de tweede spoorwegovergang heeft de grond hardhandige kennis gemaakt met de onderkant van de bus, wij weten helaas niet of bussen aan de onderkant geverfd worden maar als dat wel zo is moet er nu een nieuw laagje opkomen.

Bij het raften aangekomen begon de verdeling van de zwemvesten, helmen, schoenen en de boten. De zwemvesten en helmen waren er in twee maten te groot of te klein. Vervolgens kwam de verdeling van de boten, een korte telling leerde ons dat er 2 boten waren en 5 kajaks waar we met zijn dertigen in moesten. Toen we de instructeur erop wezen dat we met zijn twaalven in een boot moesten voor maximaal acht personen, gaf hij aan dat de veiligheidsvoorschriften humoristisch bedoeld waren, hij had er zelf al een keer met een groep van 13 personen ingezeten, of er nog iets van deze groep is vernomen weten we niet.

Daarna gingen we de rivieren op, dwars door stroomversnelling, rotsen en overhangende bomen baanden we ons de weg door de woest stromende rivier. Drie wetenswaardigheden van deze reis waren dat Bart aanmerkelijk beter is in varen is dan in rijden, de motor van zijn kajak is namelijk niet één keer afgeslagen. Ook kreeg Tim het tijdens de boottocht aan de stok met de instructeur van de vrouwelijke boot. Tiemo schepte namelijk water in de vrouwen boot en toen de instructeur water terug begon te gooien, maakte Tim in zijn beste Roemeens duidelijk dat hij hier niet van gediend was: Rot op joh!
In tegenstelling tot de rest van de groep durfde Bart niet in de koudwaterbron te springen, ook niet nadat we hem duidelijk maakten dat Henny Bosman dit wel zou hebben gedaan.

Toen we bij de bus aankwamen mochten de jongens zich omkleden in de bus en was er voor de dames een speciale ruimte geregeld in het restaurant. Daarna genoten we van een overheerlijke goulashsoep. Tijdens de terugreis was er gezelligheid alom, want iedereen lag te slapen.

‘S avonds gingen we eten in de kelder van Oradea, tot onze verbazing bleek de kelder van het restaurant op de eerste verdieping te zitten. Het eten was wederom prima, variërend van biefstuk tot pizzakebab. Helaas had dit restaurant één oven te weinig, waardoor Marit een uur mocht wachten op haar pizza.

We zitten nu lekker bij het kampvuur en genieten vanavond niet van de maansverduistering.

Lieve groet,
Richard, Remco, Alienke, Arjan en Maran